(74) Panam

On przekazał dziedzictwo syneczkowi wyświęconego¹ Boskiego Wdzięku,² Słowu Wężowemu, Panamowi.³ Zamysłem tego duchownego była nieruchomość jak przestrzeń. Stąd przygodne doskonałości: rzeczywiste opowiadanie słowa wężom i nietonięcie w wodzie; oraz najwyższa doskonałość: uświęcenie cielesności przez rozpromienienie.

1  Określenie wyświęcony jest tutaj przekładem wyrazu tramze (bram ze), co może wskazywać, że był on kapłanem hinduskim, tzw. braminem. Tybetańskie określenie tramze w późniejszych pismach buddyjskich oznaczało właśnie braminów.
2  Hladźindze (Lha byin mdzes). Boski Wdzięk. Takie samo imię posiadała matka Ukrytego Zgromadzenia (46).
3  Lubon Panam (kLu bon Ba nam). Imię Panam (Ba nam) może być odczytane dawnym tybetańskim zwyczajem jako Wanam. W sanskrycie słowo wanam (vanam) zdaje się oznaczać drewno. Niektórzy przyrównywali to imię Panam do Wuja (zob. Dan Martin, „Zhangzhung dictionary” w Revue d’Etudes Tibétaines numéro dix-huit — Avril 2010).

Kompilator: Pa Tendzial Zankpo (sPa bsTan rgyal bZang po), 1419 r.
Źródło: rDzogs pa chen po Zhang zhung snyan rgyud kyi brgyud ba'i bla ma'i rnam thar, wyd. Gangs Ti se bon gzhung rig mdzod dpe tshogs/ deb nyer bzhi pa/ rDzogs chen snyan rgyud bka' rgyud skor bzhi, Amdo 2009, s. 14; także inne wydania, jak Lokesh Chandra, History and doctrine of Bon-po Niṣpanna-Yoga (w Śata-Pitaka Series 73), New Delhi 1968

Przekład z tybetańskiego i przypisy: Jakub Szukalski  

།དེས་བྲམ་ཟེ་ལྷ་བྱིན་མཛེས་ཀྱི་སྲས་བུ་ཀླུ་བོན་བ་ནམ་ལ་བརྒྱུད་དེ། བླ་མ་དེ་ཡང་དགོངས་པ་དབྱིངས་ལྟར་གཡོ་བ་མེད་པས། ཐུན་མོང་གི་དངོས་གྲུབ་དངོས་སུ་ཀླུ་ལ་བོན་འཆད་ཅིང་། ཆུ་ལ་བྱིང་བ་མེད་པ་དང་། མཆོག་གི་དངོས་གྲུབ་སྐུ་ལུས་འོད་ཟེར་དུ་འཕྲོས་ནས་སངས་རྒྱས་སོ།