Narodziny litości

Myśl z Miłości zrodziła Słowo
i Je pokochała,
bo w niczym nie ustępowało Myśli.

Słowo posłuchało Myśli
i poczuło się kochane.

Miłość ogarnęła Myśl i Słowo,
Wielka Radość niedwoista,
niczym niezaćmiona,
wzruszyła się z bezruchu,
wytworzyła wolne dzieło,
myśli, słowa i uczucia,
wszystkie wolne w swoim ruchu.
Jedne zostały przy Słowie,
inne poszły dalej
i wybrały własny wymysł.
W ciemności się zatopiły,
w niepoznaniu i słabości.
Bólu doświadczyły,
odepchnięcia Myśli.
Zrodziły nienawiść
i mroczne otchłanie.
 

Słowo nie przestało kochać,
ani nie przestało świecić,
do zgubionych się zniżyło
i okazało miłość.
Ten pokaz miłości
zasłynął jako litość.

Odtąd w świecie są dwie siostry,

dwa umocnienia Słowa:

pierwsza miłość i druga litość.

Nie ma miłości bez litości

i litości bez miłości.

Litość zrodziła się z boleści,
a miłość z radości.
Razem chodzą w parze,

ogarnieniem są całości.

Pocałunek

(obraz Gustava Klimta)