Dobro ཀུན་བཟང༌། ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ།

Najwyższe Dobro, Bóg, Wieczny Święty, Objawiciel Wieczności, Postać Słowa. Niestworzona, Dziewicza Osoba, niewyrażalna i nieokreślona. Źródło wszystkich świętych trzech czasów.

W buddyzmie indyjskim imię Samantabhadra odnosiło się do postaci pewnego bohatera, ale w Tybecie, zwłaszcza w obrządkach bon i ningma (rnying ma), jest to imię uosobienia Najwyższej Doskonałości.

Jest przedstawiany obrazowo jako naga postać bez ozdób.

Imię Kunzang (kun bzang) oznacza Dobro. Kun jest przedrostkiem, takim jak polskie z-, s-, ob-, o-, współ-, albo łacińskie con-. Zang znaczy dobry, godny (samotnie kun oznacza wszystko, każdy; stąd imię Kunzang rozszerzone jako Kuntu Zankpo (kun tu bzang po) odczytywać można jako Dobrotliwy, Wszędzie Dobry albo Zawsze Dobry). Zdaje się, że podobnie nazywały Boga (jako Dobro) niektóre ludy europejskie, o czym mogą świadczyć określenia goc. Guth, niem. Gott, ang. God, które wydają się pokrewne z niem. gut, ang. good – dobry. Ponadto odpowiednikiem Kunzanga w języku Siangsiungu (zhang zhung) było imię Gun-smar oraz Ku-smar, co można odczytywać jako Zgodę, Ugodę, Umowę, Zmowę (siangsiuńskie smar wydaje się pokrewne z tybetańskim smra – mowa, język, gadka; porównaj z zachodnio-słowiańskim *šьmъrati/*šьmъriti – wydawać szmer, szelest, szum, od czego polskie szemrać). Na podstawie językowej, Kunzanga można więc rozumieć jako Dobro Ogólne, Dobro Społeczne, Wspólne Pojęcie, Powszechnik, Ten-Na-Którego-Każdy-Się-Zgadza. Jest On więc pierwotnym i ostatecznym obrazem Istnienia, przekraczającym wszelkie wyobrażenia – niewymownym, niewyobrażonym, bezimiennym Bogiem.

Wyobrażenie Dobra, Kuntu Zankpo

(z R.E.E. Collection w książce Pera Kvœrne'ego,

"The Bon Religion of Tibet:

The Iconography of a Living Tradition",

Serindia Publications 1995, s. 57)