Wiatr – རླུང༌། dmuch (?) – དམུ།

Kiedyś takie skojarzenia przyszły mi na myśl:

polski	wiatr	duch	dech	ruch
tybetański	rlung	thugs	dbugs	shugs
sanskrycki	vyayu
hebrajski	ruah

 

dmuch – por. aram. Admu, tj. Adam
Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia (duszę), wskutek czego stał się człowiek istotą żywą. (Rdz 2, 7)

życie (rzeźwość) – tyb. srog – sanskr. prana ~ sanskr. vyayu, tj. wiatr

Adam – istota żywa – dmuch – tyb. dmu?

Siangsiuński wyraz dmu tłumaczy się jako przestrzeń (dbyings) albo niebo (nam mkha'). W tybetańskim posiada on inne znaczenia – jest rodzajem zarazy albo złym duchem. W obyczaju bon dMu jest nazwą niebiańskiego rodu z jakiego wywodził się nauczyciel Tonpa Sienrab (sTon pa gShen rab). dMu jest również jednym z trzynastu górnych oszczerców (diabłów; yar g.yen bcu gsum), jak podają żywoty i opowieści Tonpy Sienraba.

mąż i mężyna (Rdz 2, 23) – żyw i żywina (żywa) – dziw i dziwina (dziwa)

Ewa – jawa?
Adam i Ewa – dmuch i jawa?

Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa [Żyzna], bo ona stała się matką wszystkich żyjących (Rdz 3, 20).
hebr. Chawwa (Ewa) od chaj – żyjący

Zobacz też o słowie duch.