Objawiciel przykazał:
Nełciunk i towarzysze, słuchajcie. W duchu wierzącego nie ma błądzenia. Jest wyraźne wyczucie, więc nie daje się on zwodzić. W prawdziwym znaczeniu nie ma kłamstwa. W środku słońca nie ma mroku. Pośród stworzeń nie ma niezależnego od powietrza. Pośród zwierząt nie ma niepijącego wody. Pośród szczęśliwych nie ma niesłuchającego przykazania, ani niestosującego zdrowego słowa, ani słuchającego zwodniczych ust. Jedynie namaszczony jest prawdziwie święty.
Z Dziedzictwa cennego zbioru opowieści: Wzoru przykazania Wszechwiedzącego (mdo 'dus pa rin po che'i rgyud thams cad mkhyen pa'i bka' tshad ma). Obrządek bon. Przekład z tybetańskiego: Jakub Szukalski.
Nełciunk (ne'u chung), czyli Rybeńka, była córką Tonpy Sienraba (sTon pa gShen rab), która w późniejszym okresie swego życia została pokutnicą i dała początek zakonowi mniszek bonu.
Nełciunk i towarzysze, słuchajcie. W duchu wierzącego nie ma błądzenia. Jest wyraźne wyczucie, więc nie daje się on zwodzić. W prawdziwym znaczeniu nie ma kłamstwa. W środku słońca nie ma mroku. Pośród stworzeń nie ma niezależnego od powietrza. Pośród zwierząt nie ma niepijącego wody. Pośród szczęśliwych nie ma niesłuchającego przykazania, ani niestosującego zdrowego słowa, ani słuchającego zwodniczych ust. Jedynie namaszczony jest prawdziwie święty.
Z Dziedzictwa cennego zbioru opowieści: Wzoru przykazania Wszechwiedzącego (mdo 'dus pa rin po che'i rgyud thams cad mkhyen pa'i bka' tshad ma). Obrządek bon. Przekład z tybetańskiego: Jakub Szukalski.
Nełciunk (ne'u chung), czyli Rybeńka, była córką Tonpy Sienraba (sTon pa gShen rab), która w późniejszym okresie swego życia została pokutnicą i dała początek zakonowi mniszek bonu.
སྟོན་པས་བཀའ་སྩལ་པ།
ནེའུ་ཆུང་ལ་སོགས་འཁོར་རྣམས་ཉོན།
གཤེན་ཐུགས་ལ་འཁྲུལ་པ་མེད།
མངོན་ཤེས་གསལ་བས་བསླུ་མི་ནུས།
བདེན་པའི་དོན་ལ་རྫུན་པ་མེད།
ཉི་མའི་དཀྱིལ་ན་མུན་པ་མེད།
སྐྱེ་འགྲོ་རླུང་ལ་མི་བརྟེན་མེད།
སྲོག་ཆགས་ཆུ་ལ་མི་འཐུང་མེད།
བདེར་གཤེགས་བཀའ་ལ་མི་ཉན་མེད།
གཡུང་དྲུང་བོན་ལ་མི་སྤྱོད་མེད།
བསླུ་བའི་ཁ་ལ་ཉན་པ་མེད།
གཤེན་རབ་གཅིག་བུར་མངོན་སངས་རྒྱས།
ཅེས་མདོ་འདུས་པ་རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་བཀའ་ཚད་མ་ལས་བྱུང་ངོ་།
ཅེས་མདོ་འདུས་པ་རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་བཀའ་ཚད་མ་ལས་བྱུང་ངོ་།
Ogół wierzących, mających namaszczenie od Świętego (por. 1 J 2, 20. 27), nie może zbłądzić w wierze i tę swoją szczególną właściwość ujawnia przez nadprzyrodzony zmysł wiary całego ludu, gdy „poczynając od biskupów aż po ostatniego z wiernych świeckich” ujawnia on swą powszechną zgodność w sprawach wiary i moralności.
OdpowiedzUsuń„Sobór Watykański II”, Pallottinum, Poznań 2002, s. 114.