Postać སྐུ།

Osoba, właściciel poznania.

Wyraz ten (tyb. sku) wydaje się bliskoznaczny z osobą i grecką hipostazą (ὑπόστασις). Jest odpowiednikiem sanskryckiego kāya. Nie należy go mylić z ciałem (tyb. lus), co jest pomyłką u wielu tłumaczy języka tybetańskiego. Tybetańskie pisma wyraźnie odróżniają ciało i postać. W modlitwach na przykład można się spotkać z życzeniami w rodzaju: „Oby moje ciało stało się postacią”, co oznacza pragnienie przemiany tego, co ludzkie i zmienne w to, co Boskie i niezmienne. Jest więc znaczna różnica między ciałem a postacią. Ciało ma duszę (sems), a postać – poznanie (ye shes). Ciało jest właściwe duszom (stworzeniom), a postać właściwa Świętemu (Bogu i aniołom).

Trenpa Namka (Dran pa Nam mkha') tak powiedział

(w Wyjaśnieniach lampy usuwającej mroki prostego znaczenia):

Postać oznacza rzeczywistą obecność.

སྐུ་དངོས་སུ་བཞུགས་པའི་དོན་ནོ།

ཞེས་དྲན་པ་ནམ་མཁས། དྲང་དོན་མུན་སེལ་སྒྲོན་མའི་འགྲེལ་བ་ལས་གསུངས་སོ།

Sierap Dzialcen (Shes rab rGyal mtshan) stwierdził,
że jest zwana postacią przez niezmienność.
 

འགྱུར་བ་མེད་པས་སྐུ་ཞེས་བྱའོ།

ཞེས་ཤེས་རབ་རྒྱལ་མཚན་གྱིས་གསུངས་སོ།
 

W ukrytym zaklęciu (gsang sngags) obrządku bon jest powiedziane,

że próżna i bezosobowa postać poznania rządzi wszystkimi widzialnymi bytami.
 

སྣང་སྲིད་ཀུན་ལ་མངའ་མཛད་ཅིང་། སྟོང་ཞིང་བདག་མེད་ཡེ་ཤེས་སྐུ།

ཞེས་བོན་པོའི་གསང་སྔགས་ལས་བྱུང་ངོ་།

Zobacz pochwałę trzech postaci Dobra w Ciszy świątyni.