Jedno
jasne niebo wszystko ogarnia.
Na
jasnym niebie nie ma stron ani wytycznych.
Z
jednej wielkiej otchłani wszystko się pojawia.
W
pustej otchłani nie ma rozległości ani wąskości.
W
jednej wielkiej przestrzeni wszystko przebywa.
W
równej przestrzeni nie ma wysokości ani niskości.
Jest
to nazywane oświeconą duszą.
Z pouczenia Tapiego Hricy (Ta pi Hri tsa) danego w objawieniu Nanksierowi Lopo (sNang bzher Lod po), w rDzogs pa chen po zhang zhung snyan rgyud las sgron ma drug gi gdams pa (Pouczenia o sześciu pochodniach z siangsiuńskiego dziedzictwa słuchu wielkiego spełnienia), wyd. Gangs Ti se bon gzhung rig mdzod dpe tshogs/ deb nyer bzhi ba/ rDzogs chen snyan rgyud bka' rgyud skor bzhi, Amdo 2009, s. 203-204. Ze zbioru świętych pism (Kandziur, bKa' 'gyur) w wyznaniu bon. Przekład z tybetańskiego: Jakub Szukalski.
།མཁའ་གསལ་གཅིག་གིས་ཀུན་ལ་ཁྱབ།
།གསལ་བའི་མཁའ་ལ་ཕྱོགས་རིས་མེད།
།ཀློང་ཆེན་གཅིག་ནས་ཐམས་ཅད་ཤར།
།སྟོང་པའི་ཀློང་ལ་ཡངས་དོག་མེད།
།དབྱིངས་ཆེན་གཅིག་ན་ཐམས་ཅད་གནས།
།མཉམ་པའི་དབྱིངས་ལ་མཐོ་དམན་མེད།
།དེ་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཞེས་བྱ།
།ཀློང་ཆེན་གཅིག་ནས་ཐམས་ཅད་ཤར།
།སྟོང་པའི་ཀློང་ལ་ཡངས་དོག་མེད།
།དབྱིངས་ཆེན་གཅིག་ན་ཐམས་ཅད་གནས།
།མཉམ་པའི་དབྱིངས་ལ་མཐོ་དམན་མེད།
།དེ་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཞེས་བྱ།
རྫོགས་པ་ཆེན་པོ་ཞང་ཞུང་སྙན་རྒྱུད་ལས་སྒྲོན་མ་དྲུག་གི་གདམས་པ་ལས་བྱུང་ངོ༌།
otchłań to złe słowo
OdpowiedzUsuńNie znam lepszego. Można tu użyć też wyrazu „przepaść”.
OdpowiedzUsuńKiedyś uzasadniałem przyjacielowi wybór tego słowa w przekładzie i podałem mu takie wyjątki z pism:
W słowniku Drogiego Ciungtrula (khyung sprul rin po che), „gangs can bod kyi brda skad ming gzhi gsal ba bston pa'i bstan bcos dgos 'byung nor bu'i gter chen”:
„klong” (otchłań) jest wyjaśniona jako „dkyil” – „środek, wir”.
Postawił pałac Wielka Otchłań Lilii (pho brang padma klong chen bzhengs).
Powstały księgi o otchłani wartości (rin chen klong 'bum byung).
Powstały księgi o otchłani miłosierdzia (thugs rje klong 'bum byung).
Powstały księgi o otchłani czarnej ziemi (sa nag klong 'bum byung).
Chwała źródłu Trzech Postaci, macierzystej otchłani łona, nierodzonej Postaci Słowa! (sku gsum 'byung gnas ba ga yum gyi klong, skye med bon gyi sku la phyag 'tshal bstod).
Wielka Matka Satrig Ersang zrodzona z otchłani przestrzeni (dbyings kyi klong nas bskyed pa yi/ yum chen sa trig er sangs ni).
Otoczony wojownikami rodzaju krzyża, takimi jak Otchłań Miłości Miłosiernej (thugs rje byams klong la sogs pa'i/ g.yung drung rigs kyi sems dpa' bskor).
Ofiaruję to w przestrzeni macierzystej otchłani (yum gyi klong gi dbyings su 'bul).
Przebywał wśród rozpalonej otchłani masy ognia (me dpung rab tu 'bar ba'i klong dkyil na bzhugs pa).
Przebywał wśród otchłani płonącej jak ogień czasu (okresu), gdzie jego wyprostowana postawa bohatera jakby się skurczyła (bskal pa'i me ltar 'bar ba'i klong dkyil na, dpa' bo'i sdang bstabs brkyangs bskums tshul du bzhugs)
Z „Rab gnas mdor bsdus lag tu blang bde”.
„Trzeba iść w otchłań morza cnót królewskich” (rgyal ba'i yon tan rgya mtsho'i klong du phyin par byed dgos so).
Z „BYANG CHUB KYI SEMS GNYIS SGOM TSUL THEG PA MCHOG GI 'JUG DOGS”.
„Przechodnie wzburzeni w otchłani bitwy doznań” (rnam par rtog pa'i klong du 'khrugs par gyur pa'i 'gro ba”
Z „dbu ma rin po che'i sgron ma”.
„otchłań litery E” (e yig klong)
Z „RIGS GSUM SPYI SGRUB KYI BLA MA'I RNAL 'BYOR DON GNYIS LHUN GRUB”
Słowo dbyings dla porównania oznacza rozciąg, przestrzeń (jako coś rozpostartego, rozciągniętego).
Przestrzeń i wiedza zawierają się w niebie i otchłani Dobroci (dbyings rig kun tu bzang po'i mkha' klong sbubs).
Sto głębin wielkiej otchłani wyciągu ducha (thugs bcud klong chen zab brgya)
Z „klong chen snying gi thig le las: gzhi lam 'bras bu'i smon lam”.
Reynolds w „21 gwoździach” używa słowa „rozległość”; w „Naukach dzogczen bonpo – cz. 1 praktyczna” tłumaczy jako „ogromny przestwór”, „pusta przestrzeń”, „rozległy przestwór”; w „cz. 2 praktyczna” „mkha' klong dbyings” przekłada jako „przestrzeń, obszar i wymiar”, „klong” jeszcze jako „rozległy bezmiar”.
OdpowiedzUsuńJean-Luc Achard w „Bon Po Hidden Treasures” używa angielskiego słowa „expanse”.
Jim Valby użył także słowa „depth, abyss”.
„Właściwości i aspekty przestrzeni
OdpowiedzUsuńAnalogii do matki używa się dlatego, że wszystkie zjawiska egzystencji rodzą się z natury kunszi i w tej naturze zawierają się ich funkcje i wyzwolenie. Matka to zasadnicza podstawa całej samsary i nirwany; na poziomie absolutnym, zwana jest “bodhiczittą” oraz “przestrzenią natury zjawisk”, ponieważ posiada dziewięć następujących właściwości przestrzeni:
1.nieograniczoność
2.wszechprzenikliwość
3.nieograniczoną ekspansywność
4.brak wierzchołka i dołu
5.niezmierzoność
6.niekurczliwość
7.wielką rozległość
8.wieczną trwałość
9.niezmienność
Te dziewięć właściwości przestrzeni można również wyjaśnić jako aspekty trzech rodzajów absolutnej pustki, czyli przestrzeni, a mianowicie “mkha”, “klong” oraz “dbying”. Mkha to zewnętrzna przestrzeń, postrzegana bez względu na znajdujące się w niej obiekty, klong to przestrzeń obiektów, jakie istnieją wewnątrz mkha, a dbying to przestrzeń bezpośredniego doświadczenia jako takiego. Te trzy aspekty można przetłumaczyć jako zewnętrzną przestrzeń(mkha), wewnętrzną przestrzeń (klong) oraz przestrzeń tajemną (dbying). Związane są one z trzema innymi terminami, a mianowicie mkha z przestrzenią “przykładu” (dpe), klong z przestrzenią “znaczenia” (don), a dbying z przestrzenią “znaku” (rtags).
Przestrzeń mkha czy inaczej dpe jest zewnętrzną, pustą przestrzenią, otwartą jak niebo. (Słowo “mkha” oznacza również niebo). Przestrzeń klong czy inaczej don, jest przestrzenią obiektów, które również uważane są za puste jak niebo. Aby ułatwić zrozumienie pustej natury obiektów, podaje się “przykład” zewnętrznej, pustej przestrzeni, którą analogicznie powinniśmy odnieść do obiektów. W ten sposób zrozumiemy znaczenie twierdzenia, że obiekty, podobnie jak zewnętrzna przestrzeń, są puste. Samo to mentalne rozpoznanie stanowi “oznakę” (rtags) “tajemnej przestrzeni”: przestrzeni umysłu, będącej połączeniem trzech przestrzeni, którą odnajduje się potajemnie, nie próbując jej odnaleźć.
Mkha, przestrzeń przykładu, to przestrzeń otaczająca, zewnętrzna matka zewnętrznego syna, podstawa wewnętrznej przestrzeni istniejących, substancjonalnych zjawisk. Pusta przestrzeń (mkha) jest na przykład pierwotną podstawą dla przejawienia się chmury, umożliwia bowiem ruch żywiołów, które stanowią warunki umożliwiające zamanifestowanie się chmury. Ciągły rozwój żywiołów w wewnętrznej przestrzeni (klong) powoduje powstanie chmury. Wszystkie żywioły, które tworzą chmurę pojawiają się w wymiarze czy stanie pustej przestrzeni, gdzie nigdy nie ma żadnego rozdzielenia pomiędzy ruchem, który powoduje powstanie chmury, a przestrzenią tej chmury, z której przejawia się ruch. Wszystkie ruchy – powstawanie, rozwój, funkcja i wyzwolenie – chmury, “zewnętrznego syna”, są oparte na zewnętrznej czy też otaczającej przestrzeni, będącej “zewnętrzną matką”.
Przestrzeń znaczenia – klong czy też don – jest wewnętrzną przestrzenią i naturalnym stanem zjawisk. Wszystkie zjawiska, szczególnie na substancjonalnym poziomie istnienia rzeczy, biorą swój początek z owej wewnętrznej przestrzeni, gdzie manifestują się żywioły, które doprowadzają do powstania tych zjawisk.
Przestrzeń znaku związana jest z przestrzenią tajemną czy inaczej przestrzenią umysłu, zwaną również Stanem Buddy. Wszystkie poruszające się myśli powstają z wewnętrznej przestrzeni umysłu: ich powstawanie, rozwój, funkcje i wyzwolenie odbywają się nieoddzielnie od tej przestrzeni, będącej śunjatą (pustką) umysłu.
Absolutna rzeczywistość każdego obiektu, oraz samego umysłu, jest pustką. W tradycji dzogczen zwana jest ona “pierwotną pustką”, a w sutrach – “prawdą absolutną”. W przykładzie słońca i kryształu, pusta podstawa całej rzeczywistości, absolutna prawda egzystencji jest jak słońce, które świeci wszędzie, a pusta podstawa czy inaczej przestrzeń umysłu (dbyings) jest jak odbijający słoneczne światło kryształ. Tylko w umyśle pustka może zrozumieć samą siebie”.
Z „Cudów naturalnego umysłu” Tenzina Wangyala Rinpocze.
„III. Czysty i Doskonały Umysł (cziang czub ki sem; byang chub kyi sems).
OdpowiedzUsuńJest on inaczej nazywany Umysłem samym w sobie (sem ni; sems nyid )(18) i jest pojedynczą sferą całości (thigle niagczik; thigle nyag gcig.).(19) Czysty i Doskonały Umysł charakteryzuje stan nierozdzielności (jerła mepa; dyer ba mmed.pa) czy inaczej niedualności (ni su me pa; gnyis su med pa) nie stworzonej pustki, która jest pierwotnie czysta oraz przejawień, zjawisk wolnych od skaz, które są spontanicznie doskonałe. Ta zasada nierozdzielności pierwotnej czystości i spontanicznej doskonałości jest cechą charakterystyczną dzogczen. Tak rozumiana niedualność leży u podstaw ontologicznej identyczności Naturalnego Stanu żywych istot z ostateczną Rzeczywistością (bon ni; bon nyid). Teksty dzogczen potwierdzają ową ontologiczną identyczność za pomocą trzystopniowego wzorca używanego w czasie praktycznego przekazywania nauk: przykład (pe; dpe) > znak (tak; rtags) > znaczenie (ton; don). Tym przykładem jest Przestrzeń (namkha; nam kha') znakiem jest Umysł sam w sobie czyli Naturalny Stan Jednostki (sem; sems) a znaczeniem Rzeczywistość (bon ni; bon nyid). Jeżli adept naprawdę i właściwie doświadczy ''nieba'' oraz doświadczy zrozumienia(20), to w wyniku tego utraci poczucie dualności ciała, czyli rzeczywiście poczuje jedność tych trzech przestrzeni.
Ma to związek z trzema rodzajami śunjaty-pustki (przestrzeni) w dzogczen: ka (mkha) to przestrzeń zewnetrzna, long (klong) to przestrzeń obiektów, które istnieja w ka a jing (dbying) to bezpośrednie doświadczenie. Ka związane jest z przestrzenią ''przykładu'' long z przestrzenią ''znaczenia'' a jing z przestrzenią ''znaku''. Aby ułatwić zrozumienie pustej natury obiektów podaje się ''przykład'' zewnetrznej pustej przestrzeni, które powinniśmy per analogia odnieść do obiektów i w ten sposób zrozumieć ''znaczenie'' twierdzenia, że obiekty podobnie jak przestrzeń zewnetrzna są puste. Samo to umysłowe rozpoznanie stanowi ''znak'' tajemnej przestrzeni umysłu, zwanej inaczej stanem Buddy.(21)
(...)
Klasyfikacja Odpowiedniki Rodzaje śunjaty (przestrzeni)
OdpowiedzUsuńPrzykład (pe) niebo przestrzeń zewnętrzna (ka)
Znak (tak) naturalny stan przestrzeń wewnętrzna - obiektów (long)
Znaczenie (ton) Ostateczna Rzeczywistość przestrzeń umysłu (jing)
Innym potrójnym aksjomatem opisującym ontologiczny status jednostki jest podział na: Stan Rzeczy (nang' ngang), Ostateczna Naturę (ran szin; rang gzhin) i Tożsamość (dag ni; bdag nyid).(22) Stan Rzeczy jest Podstawą Wszystkiego (kunszi) pierwotnie czystą (kadag) i nie stworzoną przez żadne pierwsze ani drugorzędne przyczyny. To jest początek wszelkiej zjawiskowości. Ostateczna Natura (ran szin) jest niezmienna w swej istocie (ma bcos pa), ponieważ Podstawa jest spontanicznie doskonała (lhundrub) jeśli chodzi o wrodzoną potencjalność (tsel; rtsal) do manifestacji (rol pa; rol pa). Niedualność, nierozdzielność Ostatecznej Natury (tj. niezmiennej istoty przejawiajacego się zjawiska) i Stanu Rzeczy (tj. Podstawy Wszystkiego) jest nazywany Tożsamością (dag ni; bdag nyid). Ta jedność pierwotnej czystości (kadag) i sponatanicznej doskonałości (lhundrub) jest sposobem istnienia (na lu; snag lugs) Czystego i Doskonałego Umysłu. Do rozpoznania tego spsosobu, dochodzimy na drodze dydaktyki dzogczen, metody nauczania opartej na schemacie: przykład, znak, znaczenie.
(...)
(18) w zachodnich tłumaczeniach termin ten oddawany jest słowem bodhicitta, który dzogczen akceptuje jako ''ostateczna bodhicitta'', a pochodzi on z wczesnych sutr mahajany takich jak np. Samdhinirmocana, i który oznacza Oświecenie. Względna bodhicitta jest ledwie intencją osiągnięcia Oświecenia w celu zbawienia istot od cierpienia sansary
(19) Thig le nyag gcig - określenie to często pojawia się w tekstach Wielkiej Doskonałości. Jest poetycką metaforą oznaczającą stan niedualny, który charakteryzuje Podstawę czy Umysł sam w sobie. ''Thig jest Pierwotną Madrościa Pustki, le jest Wymiarem Przejrzystości, nyag gcig jest ich jednością . Thig jest brakiem narodzin i przerwy. To jest Ciało Rzeczywistości czyste od samego początku''<12 Małych Tantr> Samo słowo thig le oznacza sferę, kulę, kropkę a we współczesnym tybetańskim również zero. Reprezentuje ono potencjalność niedualnego stanu a forma ''sfery'' wyraża nieskończoność, doskonałość wypływającą z wewnątrz. Czasami tłumaczy się to określenie jako ''pojedyncza sfera całości'' w sensie punktu w którym zawarta jest całość (antynomia)
(20) Pierwotnej Mądrości, rigpy
(21) Tenzin Wangyal Rinpocze "Cuda Naturalnego Umysłu" str. 177
(22) w terminologii sanskryckiej buddyzmu odpowiednikami są dharmakaja, sambhogakaja i nirmanakaja
(...)”
Z „Zarys filozofii buddyjskiej cz 2 – historia i rozwój myśli w Tybecie” w „Garuda nr 10”
PRZEPAŚĆ (Otchłań, Bezdnia, Głębina, Czeluść)
OdpowiedzUsuńPrzepaść symbolizuje bezmiar, głębinę, pustacie wnętrzności Ziemi a. gór; przegrodę; czas, pierwotny Chaos; wyroki boskie; śmierć, krainę zmarłych, piekło, szatana; człowieka, prawdę, mądrość, niewiedzę: szaleństwo, niebezpieczeństwo, nieszczęście, katastrofę; zło, brednię, cierpienie, troskę; poczucie nieczytości.
Przepaść - mądrość. W religiach staroż. Mezopotamii bóg głębin, otchłani, słodkich wód głębinowych (sumeryjski Enki 'pan Ziemi, podziemi, przepaści', babiloński Ea) był bogiem mądrości i wróżby, najmędrszym i bogów.
Przepaść — pierwotny Chaos, z którego powstał świat; koniec świata. „Et tenebrae frant super faciem abyssi” tac. 'i ciemności były nad otchłanią' (Wulgata. Gen. 1,2). Nieokreśloność, niewyraźność wczesnego dzieciństwa i rozpłynięcie się, rozkład osobowości w piekielnych ciemnościach śmierci. "ołączenie się z absolutem w mistycznej jedności (łac. unio myslira).
Przepaść (gr. abyssos, tac. abyssus 'bezdenny; bezdnia') u ludów pierwotnych i w starożytności — otchłań be/ dna. do której wejście stanowią przeróżne szczeliny w powierzchni ziemi: niedostępne głębiny mórz i jezior, rzeki podziemne, jaskinie górskie. Stąd legendy o zatopionych miastach. kościołach, o wodnikach, rusałkach. kraśniętach, ubożętach. koboldach. elfach. Wielka otchłań w Biblii — wody dolne, na których spoczywa Ziemia. Początek potopu: ..Przerwały się wszystkie źródła wielkiej otchłani i otworzyły się upusty niebieskie" (Gen. 7,11). Dla krajowców australijskich idealną bezdnia jest Droga Mleczna. Zob. Miecz (Ekskalibur w Morte Darthur).
Otchłań, czeluść — bramy śmierci, śmierć. „Czyś wszedł do głębokości morskich i przechadzałeś się po dnie przepaści? Czy otworzyły ci się bramy śmierci i widziałeś drzwi ciemne?" (Hiob 38,16—17). „Ale znowu ożywiłeś mnie i z przepaści ziemskich znowu mnie wywiodłeś" (Psalm 70,20). „Wrogowie zepchnęli nas na próg czeluści: godniej będzie skoczyć w nią nam samym, niż czekać, aż nas zepchną" (Juliusz Cezar 5,5), Brutus.
Bezdnia, przepaść — kraina zmarłych. świat podziemny, niekiedy związany z kultem bogów Ziemi i z chtoniczną Wielką Macierzą, ze straszną, a zarazem kochającą Matką.
Przepaść — wyroki, prawa, sądy boże. „Wyroki Twoje jak przepaść niezmierna" (Psalm 35 7).
Głębina, otchłań, czeluść — klęski, nieszczęścia. nędze, cierpienia. ,,Głębina przyzywa głębinę w łoskocie Twych wodospadów" (Psalm 41 8). ,,De profundis clamavi" łac. 'z otchłani wzywałem; z głębokości wołałem' (Wulgata. Psalm 129 l). „Z otchłani klęsk i cierpień podnoszę głos do ciebie, Nirwano!" (Hymn do Nirwany l—2 Kazimierza Tetmajera). „Wiem, że w moich klęsk czeluści moc mnie Twoja nie opuści!" (Boże, pełen w niebie chwały... 5—6 Bolesława Leśmiana).
Przepaść — płaszcz Ziemi. „Ty osadziłeś Ziemię na jej podstawie (...) Głębina jest jej odzieniem jak szata, ponad górami stały wody" (Psalm 103 5—6).
Studnia przepaści — piekło. „I widziałem gwiazdę, która sppriła z nieba na ziemię. i dano jej klucz do studni przepaści" (Apok. 9.1).
Anioł przepaści — Szatan. „I miały nad sobą króla, anioła przepaści, którego imię po hebrajsku Abaddon. po grecku Apollyon. a po łacinie Exlerminans" (Apok. 9,11).
Przepaść wg pojęć śrdw. — siedziby dusz osób zmarłych, zwt. grzeszników; siedlisko drapieżnych bestii.
OdpowiedzUsuńPrzepaść — czas. „Mów, co widzisz więcej na tle zamglonym, na przepaściach czasu?" (Burza 1,2 Szekspira, tł. L. Uiricha). ..Ta dzika przepaść — łono Natury i jej grób, być może" (Raj
utracony 2,910 Johna Miliona).
Przepaść — prawda. ,,Im Abgrund wohnt die Wahrheit" nm. 'w przepaści mieszku prawda' (Maksymy Konfucjusza 2 Friedri-cha Schillera).
Przepaść — człowiek. „Każdy człowiek jest przepaścią; gdy w nią wzrok zapuścisz w głowie się kręci" (Wozzeck 7 Georga Buchnera).
Przepaść — czarna przyszłość; katastrofa. „Filozofy — głęboko myśleli, aż nad ciemną przepaścią zawiśli, obudzili się, w przepaść spojrzeli i zawołali: — Ciemno! Ciemno! ciemno!" {Kordian, Przygotowanie 99—102 Słowackiego). „Jakoweś Fata nas pędzą w przepaść (...). Społem w przepaść!" (Wesele 2,7,349—353 S. Wyspiańskiego).
Przepaść, bezdnia — stan, który (jeszcze) nie przyodział się w formę, stan niewyobrażalny, rzecz tajemnicza, niezmierzona; niewiedza; nieświadomość, podświadomość; troska; świat pełen zła z legendy o Barlaamie i Jozafacie i z wiersza Parabola (1868) Friedricha Riickerta (podróżny, uciekając przed jednorożcem a. wielbłądem, wpada w przepaść).
Przepaść — szaleństwo. „Chce spaść do jeszcze otchłanniejszych głębi, w bezdenną czeluść szaleństwa" {The Winter Morning Walk 597 Williama Cowpera).
Przepaść wykopana między kimś a kimś, dzieląca kogoś (coś) od kogoś (czegoś), stojąca między nimi — przedział, przegroda, głęboka różnica poglądów, charakterów itd. „Czemu ta przepaść, która braci dzieli na pokrzywdzonych i na krzywdzicieli, tak jest bezbrzeżną?" (Z dni smutku II. l—3 Marii Konopnickiej).
Przepaść — zbrodnia. „Cóż więc dziwnego, jeśli człeka grzebie w przepaściach zbrodni?!" (Milosć-Grzech 4,3—4 Jana Kasprowicza).
Otchłań — teoria podziękowań. „Znal aż do samej głębi teorię podziękowań, ;i głębia ta była to otchłań bez dna" {Św. Franciszek z Asyżu rozdz. 10 G. K. Chester-tona).
W heraldyce: środek wielofigurowej tarczy herbowej.
W marzeniu sennym: zachęta do badania podświadomych głębin duszy, aby rozluźnić krępujące ją więzy a. uwolnić od urojeń; (wpadać) niebezpieczeństwo: (zaglądać do niej) groźba: (ujrzeć) ostrzeżenie”.
„Prócz krakania kruk wydaje niskie dźwięki: „kork, kruk, klong”, które starożytni Rzymianie rozumieli jako „cras, cras”, co znaczy 'jutro'; dlatego, jak twierdzi Swetoniusz, kruk był ptakiem nadziei. Ale według św. Augustyna (Kazanie 83 IX 14 i 225 IV 4) to „cras” symbolizuje grzech i grzesznika, który ciągle odkłada na jutro nawrócenie albo skruchę”.
Ze „Słownika symboli” Władysława Kopalińskiego, Warszawa (Wiedza Powszechna) 1990.
zaraz zaraz. a kruk i otchłań ?
OdpowiedzUsuńchyba nie pasuje :D
B.
W świadomości rodzą się różne skojarzenia. Kruk – ptak ciemny – przywołuje na myśl niezgłębioność otchłani. Jego widok u ludzi wywołuje uczucie grozy i w tym przypomina niepoznawalność otchłani. Zadziwiające, że wśród niskich dźwięków, jakie wydaje kruk jest słowo „klong”, które w języku tybetańskim oznacza właśnie „otchłań” (przynajmniej według mojego tłumaczenia).
OdpowiedzUsuńTybetański wyraz „rba klong” (złożony ze słów „rba” - fala i „klong” - otchłań) oznacza otchłań fali, tzn. wir, jaki się tworzy w środku skłębionej fali.
OdpowiedzUsuńOdmęty znikają w otchłani, a prześwity jaśnieją w świetle.
OdpowiedzUsuń(snyigs ma klong du thim nas dwangs ma 'od du gsal)
Zdanie mówiące o własności mętnych i przejrzystych płynów ustrojowych – z pisma znanego jako Dwadzieścia jeden gwoździ siangsiuńskiego posłuszeństwa wielkiego spełnienia (rdzogs pa chen po zhang zhung snyan rgyud las gzer bu nyi shu rtsa gcig gi gzhung).