1.
Prawda rzeczywista (don
dam bden pa)
2.
Prawda pozorna (kun
rdzob bden pa)
W
szczególności o tych dwóch. Według obrządku małego postępowania
(theg
pa chung ngu,
odpowiednik sanskr. hīnayāna / theravāda)
w
Wyjaśnieniu
postępowań (Theg
'grel) powiedziano,
że „uważa się, że to, co nie może być zniszczone czy obalone umysłem (blo),
jak chwila poznawania (shes
pa skad gcig ma)
i
drobny proch (rdul
phran),
jest rzeczywistością (don
dam),
a to, co może być zniszczone czy obalone umysłem (blo)
–
ciąg poznawania (shes
pa'i rgyun),
gęste materie (bem
po rags pa rnams),
jest pozornością (kun
rdzob)”
(blos
bshig pa'am gzhom pa mi nus pa ste/ shes pa skad cig ma dang/ rdul
phran lta bu ni/ don dam yin la/ blos bshig pa'am gzhom par nus pa/
shes pa'i rgyun dang/ bem po rags pa rnams ni/ kun rdzob tu 'dod).
Według
obrządku powszechnego postępowania (theg
pa thun mong),
słowa tułaczki ('khor
ba'i bon rnams)
uważane
są za prawdę pozorną, a słowa spoczynku (myang
'das kyi bon rnams)
–
za rzeczywistą. Uznaje się tak, ponieważ powiedziano w Rozpostartym
zbiorze (bDal
'bum):
„Od widoku do starczej śmierci jest tułaczka [samsara], która jest prawdą
pozorną. Od nadprzyrodzoności dawania do skutku nadprzyrodzoności
jest spoczynek [nirwana], który jest prawdą rzeczywistą” (gzugs
nas rga shi'i bar 'khor ba ste/ kun rdzob bden pa'o/ sbyin pa'i bla
med nas/ bla na med pa'i 'bras bu'i bar ni myang 'das te/ don dam gyi
bden pa'o). [Nadprzyrodzoność w tym wypadku jest bliskoznacznością przejścia, transcendencji, cnoty, zalety.]
Według
obrządku przyczynowego wielkiego postępowania wymyślnego (rgyu'i
theg chen spros bcas, odpowiednik
sanskr. mahāyana,
a w szczególności vijñavāda / vijñapti-mātra / yogācāra / cittamātra),
to,
co posiada sposób bycia niestworzony
w znaku (nieupojęciowiony)
(mtshan
mar ma grub pa'i yin lugs dang ldan pa),
to
określenie pierwszej. Jeśli się dzieli, są
dwie: rzeczywistość głębokiej
wiadomości
(zab
mo gtam gyi don dam) i
rzeczywistość dziedziny światowej sławy ('jig
rten grags sde'i
don dam).
Pierwsza jest jak wolność od wszystkich wymysłów i jej
treściwiec (podmiot) (spros
pa thams cad dang bral ba dang/ de'i yul can lta bu'o).
Druga jest jak wolność od stronniczości wymysłów i jej
treściwiec (spros
pa'i phyogs re bral ba dang/ de'i yul can lta bu'o).
Ponieważ powiedziano ponadto w Cudownej
pochodni drogi ziemskiej (Sa
lam 'phrul gyi sgron me) Czcigodnego
Pana (rJe
Rin po che)
[tj.
Sieraba Dzialcena (Shes
rab rGyal mtshan),
1356–1415]: „To, co posiada sposób bycia niestworzony w znaku,
to rzeczywista prawdziwość” (mtshan
mar ma grub yin lugs ldan/ /de ni don dam bden pa nyid/);
oraz: „Głęboka wiadomość i światowa sława są wyjaśniane
jako dwie rzeczywistości” (zab
mo gtam dang 'jig rten grags/ /don dam gnyis su rnam par bshad/).
To, co posiada sposób bycia widoczny w znaku (mtshan
mar snang ba'i yin lugs dang ldan pa),
to określenie prawdy pozornej. Jeśli się dzieli, są dwie:
pozorność czystości pozbawionej różnorodnych wyrzutów (bag
chags ci rigs kyis dben pa'i dag pa kun rdzob)
i
pozorność nieczystości towarzyszącej ujawnionym wyrzutom (bag
chags mngon gyur dang 'grogs pa ma dag kun rdzob).
Objaśniono szerzej we własnym wyjaśnieniu drogi ziemskiej
Czcigodnego Pana.
W
sposobie uznawanym przez wielkie postępowanie niewymyślne (theg
chen spros med pa,
odpowiednik sanskr. mahāyana,
a w szczególności madhyamaka),
tożsamość wolna od wszystkich wymysłów (spros
pa thams cad dang bral ba'i de kho na nyid)
to
określenie pierwszej. To, co nie jest prawdziwie bytem, a wydaje się
znaczeniem prawdziwym (bden
par yod pa ma yin zhing/ bden pa'i don ltar snang ba de),
to określenie drugiej. Ponieważ powiedziano w Dwóch
prawdach rdzenia (dBu
ma bden gnyis):
„Określenie prawdy pozornej to niebyt wydający się znaczeniem.
Określenie rzeczywistości to odcięcie [por. abstrakcja],
jednakże wolne od wymysłów” (kun
rdzob bden pa'i mtshan nyid ni/ /yod pa ma yin don snang ba'o/ /don
dam mtshan nyid rnam par chad/ /'on kyang spros
pa rnams dang bral/).
W
obrządku
skutkowego postępowania ukrytego zaklęcia ('bras
bu gsang sngags theg pa,
odpowiednik sanskr. guhyamantrayāna / mantrāyana / vajrayāna),
obraz – własność Boga i Przestworzy – to, co pojawia się
nieustannie jako rozkosz poznania (snang
ba lha dang gzhal yas kyi rang bzhin/ ye shes kyi rol ba 'geg med du
'char ba de) –
to pozorność,
a wszystkie słowa zawierające się w jedynej kropce duchowości i
ponadto ten zwyczajny sposób trwania rzeczywistości wolnej od
wszystkich znaków wymyślania (bon
thams cad sems nyid thig le nyag gcig tu 'dus la de yang spros pa'i
mtshan ma thams cad dang bral ba'i don dam gshis kyi gnas lugs de)
to
prawda rzeczywista. Ponieważ powiedziano ponadto w Wydzieleniu
skrytych znaczeń (gSang
don rnam 'byed) sporządzonym
przez Czcigodnego Pana: „Pozorność to siła nieustannej rozkoszy
niewłasnego obrazowo kręgu bogów i bogiń. Rzeczywistość to
wolność od złudzeń wymysłów pozorności, uważana za rzeczywistość
i tutaj niepokrewna, ponieważ niepowstająca, wolna od wymysłów w
jedynej duchowości” (kun
rdzob lha dang lha mo rnams/ /snang la rang bzhin med pa yi/ /dkyil
'khor 'gag med rol ba'i rtsal/ /don dam sems nyid nyag cig la/ /skye
med spros dang bral ba'i phyir/ /sgyu ma kun rdzob spros bral la/
/don dam 'dod dang 'dir mi mtshungs/).
Uwaga. Prawda rzeczywista i
prawda pozorna są często nazywane prawdą całkowitą (absolutną)
i prawdą względną (relatywną). Można je również porównać do
prawdy nadprzyrodzonej (supernaturalnej, transcendentnej) i prawdy
przyrodzonej (naturalnej, immanentnej). Prawda rzeczywista na podstawie językowej może być jeszcze nazwana prawdą ścisłą albo prawdą świętego znaczenia.
To należy do podziału przez dwojakie zestawy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz