Pouczenie o dawaniu

W języku sanskryckim: Dāna parikathā
W języku tybetańskim: sByin pa'i gtam

Cześć Trzem Klejnotom!

   Dawanie to podążanie za wielkim skarbem, ale nie potrafi zagarniać, tak jak w kradzieży. Dawanie obmywa pyły duchowych wad skąpstwa i żądzy. Dawanie usuwa tułaczą drogę i utrudzenie, lecz jedziesz na nim łatwo. Dawanie to dobry pośrednik do wielu połączeń z wielorakimi radościami – najlepszy, stały wielbiciel. Cnoty dostatku, obfitej czystości, posłuszeństwa przykazaniom, a także cnoty pięknych postaci mieszkających w miastach boskiej krainy trzydziestu trzech – wszystko, czego tylko zapragniesz, osiągniesz na pewno przez dary.

   Przebadawszy tak sprawę, któż nie daje darów? Dawanie nie daje się poruszyć przez wzburzenia wywołane przestrachem przed ogniem, wodą i kradzieżą. Dawanie to wielki wielbiciel podążający za istotami świata przygaszanymi ciemnościami. Dawanie to wstępowanie żyjących do wszystkich ciągnących się krain istot. Dawanie to podążanie za licznymi żywotami, lecz to tak, jakby cielak podążał za krową. Zaczerpnięcie źródła wszelkich bogactw, podstawa dla możnych, to dawanie.

   Rozumni, którzy pragną dobra,

   zajmują się dobrem i dają dary.

   Jeśli błąkasz się w zawierusze,

   nie masz przyjaciela poza dawaniem.

 

   Dawanie to ozdoba świata,

   lecz dawanie jest odwrotnością nizin.

   Dawanie to drabina wyżyn,

   lecz dawanie jest uśmierzeniem, które uspokaja.

   W światach najwyższy z królów,

   dumny i potężny w odwagę,

   panujący przez poszerzanie królestwa,

   Źródło Radości (Śiwa), pochodzi z oddania daru.

   Panującego zaś nad bogami Studara (Indrę)

   w siedzibie trzydziestu trzech

   mędrcy nazywają szlachetnym,

   ponieważ najskuteczniejszy jest w dawaniu.

   Także ten, co posiadł trzydzieści dwa najlepsze znaki (Budda),

   nieporównywalny w nieskalanym blasku,

   choć przemierzył morze zawieruchy,

   polegał na dawaniu i z niego pochodzi.

   To także drabina boskiego świata.

   To także ostateczna brama zbawienia.

   To odwrócenie się od nizin.

   To także przyczyna wszelkiej obfitości.

   Dlatego ludzie,

   zajmijcie się dobrem i dawajcie dary.

   Zbierajcie zasługi

   bez żądzy, zazdrości i tym podobnych.

   Nie ma objawiciela podobnego Świętemu,

   nie ma ochrony podobnej Słowu,

   nie ma pola podobnego Społeczności.

   Dlatego stańcie się biedni dla tych Trzech.

   Kresem spotkania będzie rozstanie.

   Kresem obfitości – zło i zepsucie.

   To życie zmienia się jak błyskawica i porusza się, zanikając.

   Dlatego bądźcie stale rozważni.

   Wszystkie te światy pragną w istocie radości.

   Nie ma żyjątka, które nie cieszyłoby się radością.

   Wiedząc, że cieszenie się pochodzi z dawania,

   Cichy (Muni) udzielał na początku pouczeń o dawaniu.

   Koniec dzieła nauczyciela Nagardziuny (Wężownika), „Pouczenie o dawaniu”.

   Z języka tybetańskiego na polski przełożył Jakub Szukalski, 9 września 2020.

sbyin pa'i gtam, sanskr. dāna parikathā, Tendziur (bsTan 'gyur), t. 96, Pekin 1994-2008, s. 450-452.

༄༅། །སྦྱིན་པའི་གཏམ།

༄༅༅། །རྒྱ་གར་སྐད་དུ། དཱ་ན་པ་རི་ཀ་ཐཱ།
བོད་སྐད་དུ། སྦྱིན་པའི་གཏམ།

དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ།

།སྦྱིན་པ་གཏེར་ཆེན་ཕྱི་བཞིན་འབྲངས་པ་ཡིན་ཏེ་ཆོམ་རྐུན་ལ་སོགས་དབྲོག་
མི་ནུས། །སྦྱིན་པ་སེམས་ཀྱི་སེར་སྣ་དང་ནི་ཆགས་པའི་སྐྱོན་གྱི་རྡུལ་རྣམས་
འཁྲུ་བར་བྱེད། །སྦྱིན་པ་འཁོར་བའི་ལམ་དང་ངལ་བ་སེལ་བ་ཡིན་ཏེ་བཞོན་པ་
བདེ་བླག་ཅན། །སྦྱིན་པ་བདེ་དགུར་སྦྱོར་བ་དུ་མ་དག་གི་སྒོ་བཟང་གཏན་གྱི་
མཛའ་བོ་མཆོག །འབྱོར་ཅིང་དག་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་དང་ཀུན་དུ་བཀའ་ཉན་
ཡོན་ཏན་རྣམས་དང་ནི། །སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་ལྷ་ཡུལ་གྲོང་ཁྱེར་ལ་གནས་བྱད་
གཟུགས་མཛེས་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས༑ །ཅི་དང་ཅི་འདོད་དེ་དག་ཐམས་ཅད་
སྦྱིན་པ་དག་གིས་ངེས་པར་ཐོབ་འགྱུར་ཏེ། །དེ་ལྟར་དོན་ནི་ཡོངས་སུ་བརྟགས་
པར་གྱུར་ནས་སུ་དག་སྦྱིན་པ་སྦྱིན་མི་བྱེད། །སྦྱིན་པ་མེ་དང་ཆུ་དང་ཆོམ་རྐུན་
འཇིགས་པའི་འཁྲུགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བསྐྱོད་མི་ནུས། །སྦྱིན་པ་སྒྲིབ་པ་ཟད་
བྱེད་སྲིད་པའི་འགྲོ་བ་ཕྱི་བཞིན་འབྲང་བའི་མཛའ་ཆེན་ཡིན། །སྦྱིན་པ་འགྲོ་བའི་
རྒྱུན་གྱི་ཡུལ་རྣམས་ཀུན་དུ་སྲོག་ཆགས་རྣམས་ཀྱི་འཇུག་པ་ཡིན། །སྦྱིན་པ་
ཚེ་རབས་བགྲང་བ་དག་ཏུ་ཕྱི་བཞིན་འབྲངས་ཏེ་བ་ཕྱིར་བེའུ་འབྲང་བ་བཞིན། །ནོར་རྣམས་ཀུན་གྱི་སྙིང་པོ་བླང་བ་དབང་ཕྱུག་རྣམས་ཀྱི་གཞི་ནི་
སྦྱིན་པ་ཡིན་ཞེའོ།

།བློ་ཅན་ལེགས་པར་འདོད་པ་ཡིས༑

།ལེགས་པར་བསྒྲིམས་ཏེ་སྦྱིན་པ་སྦྱིན།

།འཁོར་བར་ཡོངས་སུ་འཁྱམ་པ་ན།

།སྦྱིན་པ་མ་གཏོགས་གཉེན་མེད་དོ།

 

།སྦྱིན་པ་འཇིག་རྟེན་རྒྱན་ཡིན་ཏེ།

།སྦྱིན་པ་ངན་འགྲོ་ཟློག་པ་ཡིན།

།སྦྱིན་པ་མཐོ་རིས་སྐས་ཡིན་ཏེ།

།སྦྱིན་པ་ཞི་བྱེད་ཤིས་པ་ཡིན།

 

།འཇིག་རྟེན་དག་ན་རྒྱལ་པོའི་མཆོག།

།དཔའ་བརྟུལ་དྲེགས་ཤིང་མཐུ་ཆེ་ལ།

།རྒྱལ་སྲིད་རྒྱས་ལ་དབང་བྱེད་པ།

།བདེ་འབྱུང་སྦྱིན་པ་བྱིན་ལས་བྱུང༌།

 

།སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་གནས་རྣམས་ན།

།བརྒྱ་བྱིན་ལྷ་ཡི་དབང་བྱེད་པ།

།དེ་ཡང་ཕྱིན་པའི་འབྲས་བུ་མཆོག།

།དམ་པ་ཡིན་ཞེས་མཁས་རྣམས་སྨྲ།

 

།མཚན་མཆོག་སུམ་ཅུ་གཉིས་མངའ་བ།

།དྲི་མེད་གཟི་བརྗིད་མཚུངས་མེད་པ།

།འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོ་རྒལ་བ་ཡང༌།

།སྦྱིན་པ་ལ་ནི་བརྟེན་ཏེ་འབྱུང༌།

 

།ལྷ་ཡི་འཇིག་རྟེན་སྐས་ཀྱང་ཡིན།

།ཐར་པའི་མཐར་གྱི་སྒོ་ཡང་ཡིན།

།ངན་སོང་རྣམས་ལས་བཟློག་པ་ཡིན།

།ཕུན་སུམ་ཚོགས་ཀུན་རྒྱུ་ཡང་ཡིན།

 

།དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་མི་རྣམས་ཀྱིས།

།ལེགས་པར་བསྒྲིམས་ཏེ་སྦྱིན་པ་སྦྱིན༑

།ཆགས་དང་ཕྲག་དོག་ལ་སོགས་པ།

།མེད་པར་བསོད་ནམས་བསགས་པར་གྱིས།

 

།སངས་རྒྱས་འདྲ་བའི་སྟོན་པ་མེད།

།ཆོས་དང་འདྲ་བའི་སྐྱོབ་པ་མེད༑

།དགེ་འདུན་འདྲ་བའི་ཞིང་མེད་དེ།

།དེའི་ཕྱིར་གསུམ་ལ་དབུལ་བར་གྱིས༑

།ཕྲད་པར་གྱུར་པའི་མཐའ་ནི་འབྲལ་བར་འགྱུར།

།ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་མཐའ་ནི་ངན་ཅིང་རྒུད།

།ཚེ་འདི་གློག་ལྟར་འགྱུར་ཞིང་འཇིག་ལ་གཡོ།

།དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་བག་ཡོད་བརྟན་པོར་གྱིས།

 

།འཇིག་རྟེན་འདི་ཀུན་བདེ་བ་མངོན་པར་འདོད།

།སྐྱེས་བུ་བདེ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་མེད་པར་མིན།

།ལོངས་སྤྱོད་སྦྱིན་ལས་བྱུང་བར་མཁྱེན་ནས་ནི།

།ཐུབ་པས་དང་པོར་སྦྱིན་པའི་གཏམ་དག་མཛད།

 

།སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་མཛད་པ་སྦྱིན་པའི་གཏམ་རྫོགས་སོ།། །།