(2) Wyjaśnienie szersze do postępowania samodzielnych namaszczonych: Podział samodzielnych namaszczonych

Następnie zostaje przedstawiony podział tych osób, które nazwano samodzielnymi namaszczonymi. To określenie „samodzielni namaszczeni” w języku tybetańskim brzmi rangtok sienrab (rang rtogs gshen rab) i może być także przetłumaczone jako „arcykapłani rozumiejący siebie” albo „najwyżsi duchowni rozumiejący siebie”. Określenie takie w wyznaniu bon jest odpowiednikiem buddyjskiego określenia pratiekabudda (pratyekabuddha) w języku sanskryckim, które oznacza „samodzielnego przebudzonego” czy też „samotnego przebudzonego”.
   Zostaje zauważone, że ci samodzielni namaszczeni dzielą się na dwa rodzaje – takich, którzy uznają rzetelność zewnętrznych znaczeń i takich, którzy uznają, że przedmioty zewnętrzne nie są rzetelne. Jak rozumieć w obecnym tutaj ujęciu to określenie „rzetelność”? Jest to pewnego rodzaju miarodajność, dokładność, prawdziwość, obiektywność. W języku tybetańskim jest ona nazywana jangdak (yang dag) lub jangdakpa (yang dag pa), a w sanskrycie samiak (samyak). Przeciwieństwem tej rzetelności jest „nierzetelność”, jangdak majin (yang dag ma yin) lub jangdak majinpa (yang dag ma yin pa).
   Istotny w obecnym podziale jest stosunek samodzielnych namaszczonych do przedmiotów zewnętrznych, nazywanych też zewnętrznymi znaczeniami. Według jednych przedmioty czy znaczenia zewnętrzne są ważne, a według drugich nieważne. Owa rzetelność oznacza więc w tym wypadku, że coś jest godne uwagi, że warto na tym się skupić. W ten sposób moglibyśmy tych samodzielnych namaszczonych określić jako ekstrawertyków i introwertyków czyli zwróconych na zewnątrz i zwróconych do wnętrza.
   Bardziej szczegółowe wyjaśnienie ich zapatrywań zostaje przedstawione w dalszej części wypowiedzi.

⋘ ● ⋙