Życie
w świecie jest udręką
z nieświadomości się
stało
świadomością się zakończy
tę drogę ukazuje
święty
są cierpiące dusze
i szczęśliwy święty
powodem
smutku jest nierozumność
a powodem radości zrozumienie
żeby
więc dojść do szczęścia
szuka się drogi zrozumienia
ochronę
na drodze
daje święty
słowo
i wspólnota
sprawiedliwych
święty jest w postaci słownej
i w postaci
obrazowej
słowo jest dawane przez obwieszczenie
i przez
rozumienie
wspólnota sprawiedliwych
to osoby czyniące
dobro
w samotności
albo w społeczności
postać słowa
to wieczny święty
a postać obrazu to
widzialny i spełniony święty
te dwie postacie świętego są ze
sobą nierozdzielne
słowo obwieszczone to prawdy widziane i
prawdy słyszane
słowo rozumiane to prawdy
uświadamiane
sprawiedliwi dbający o czystość żyją w
samotności
i czynią dobro, wystrzegając się dziesięciu
nieprawości
zabijania (odbierania życia)
kradzieży (brania
niedanego)
cudzołóstwa
kłamstwa
plotki
obmowy
przekleństwa
knowania
(pożądania cudzych bogactw)
mściwości
(zajadłości)
przesądu (przewrotnego spojrzenia)
sprawiedliwi łaskawi
dla innych i zdrowi
żyją w społeczności
i czynią dobro
stosując dziesięć wyjść
dawanie
sprawiedliwość
(praworządność)
cierpliwość
gorliwość
namysł
moc
(męstwo)
litość (myśl)
modlitwa
(życzliwość)
roztropność
mądrość
ci bohaterowie
widzą świętego
w trzech postaciach
w postaci słowa
postaci
spełnienia
i postaci wcielenia
postać spełnienia
i
postać wcielenia
są postacią obrazową
postać
spełnienia
to łaskawy święty
widzialny dla
oczyszczonych
postać wcielenia
to czynny święty
doskonały
w wyrzeczeniu
widzialny dla wszystkich
przychodzący dla
nieskromnych
te trzy postacie
także są ze sobą
nierozdzielne
przedstawiają się troiście
ale w istocie są
jednym świętym
gdy dochodzi się do zrozumienia
poznaje
się próżność wszystkich słów
z tego stanu rodzi się
pragnienie
wybawienia wszystkich dusz
próżna
i radosna myśl
pojawia się w postaci bogów
są oni posłańcami
wiecznego świętego
wcielonymi z jego postaci, głosu, ducha,
cnoty
i zadania
w zależności od wierzących
prowadzą różnymi
drogami
do jednego celu – do świętego
czciciele
zewnętrzni czczą Boga jako pana
wewnętrzni jako
przyjaciela
ukryci jako siebie samego
kształtując i
spełniając postać Boga w sobie
ściśle z Bogiem
zjednoczeni
odchodzą zbawieni w ciele złudzenia
podobnym do
Boga
nie pozostawiając za sobą
żadnych ziemskich
szczątków
a w wielkim spełnieniu albo przepełnieniu
nie
ma rozdwojenia ani zjednoczenia
wszystko bez początku i bez
końca
trwa w jedynej kropce
nieusilnie i
samoistnie
zachwycony w niedwoistym stanie
patrzy na wszystko
wokół
tak jak na złudzenie
słyszy dźwięki
widzi
światła
i czuje promienie
ale sam zostaje niewzruszony
w
niedwoistym stanie
puszcza luźno własne wyobrażenie
i
niczego nie pojmuje
niewzruszony w ciągłym ruchu
jego ciało
staje się jak tęcza
lub oślepiający biały blask
nie
zostawia nic za sobą
rozsiewa zbawienie
przez swoje promienie
